ماجراجویی جدید آرژانتین؛ بازی با امنیت هوانوردی بین المللی
تاریخ انتشار: ۲۹ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۵۳۶۲۸
اقدام دولت آرژانتین در توقف یک هواپیمای تجاری و خدمه، این خطر بزرگ بین المللی را به همراه دارد که تبدیل به رویهای در عرصه بینالملل شده و به طور کلی امنیت هوانوردی غیرنظامی را با خدشه مواجه سازد.
به گزارش ایران آنلاین، مقارن نیمه شب دوشنبه ۱۶ خردادماه ۱۴۰۱ (ششم ژوئن ۲۰۲۱) هواپیمای باربری شرکت امتراسور ونزوئلا در فرودگاه بوئنوس آیرس به زمین نشست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در زمان ورود مجدد هواپیمای باری ونزوئلا به فرودگاه ائیسیسا بوئنوس آیرس، شرایط برخلاف ساعتی قبل از آن تغییرکرده و بصورت کاملا نظامی در آمده بود. برخورد با استاد خلبان و کادر پرواز به شکلی غیرمنتظره بد و زننده بوده است. خدمه هواپیما شامل ۱۴ ونزوئلایی و ۵ ایرانی، تحت الحفظ به هتلی مخروبه درکنار فرودگاه هدایت میشوند. هواپیما نیز محاصره شده و توسط عوامل اطلاعاتی و امنیتی مورد تفتیش قرار میگیرد. کادر پرواز که مورد حمایت کنوانسیونهای بین المللی هوانوردی هستند، از این برخوردهای غیرمتعارف که نقض همه مقررات بین المللی پروازهای تجاری هستند، شوکه می شوند، اما در واقع کاری از پیش نمیبرند و این رفتار غیرانسانی نیروهای امنیتی و اطلاعاتی آرژانتین تا ساعت ها بعد ادامه مییابد.
بازجویی از استاد خلبان کاپیتان قاسمی و عوامل پرواز به آن شب ختم نمی شود و دو روز بعد نیز نیروهای امنیتی ساعت ۱۱ شب بصورت ناگهانی به هتل محل اقامت ۱۹ نفر کادر پرواز هواپیما حمله ور شده و تا ۶ صبح در فضایی پر از رعب و وحشت به تفتیش محل اقامت کادر پرواز و بازجویی مجدد می پردازند. کلیه اسناد و مدارک هواپیما و حتی لوازم شخصی کادر پرواز توقیف و ضبط می شوند همزمان و مانند قضیههای مشابه در گذشته، رسانههای وابسته به صهیونیستها داستان سرایی های خلاف واقع و دروغ پردازی ها خود را آغاز می کنند. این رسانهها در راستای اهداف امپراطوری رسانه ای صهیونیستی هر روز با یک دروغ شاخدار تلاش می کنند پروژه های ایران هراسی و ضد خط مقاومت را به افکار عمومی آرژانتین و رسانه های بین المللی تزریق نمایند.
نکته جالب توجه این است که دو نهاد صهیونیستی آرژانتین نیز اقدام به شکایت علیه هواپیما و کادر آن میکنند و عجیب تر آن که این شکایت از سوی دادگاه پذیرفته و وارد پروسه قضائی می شود.
اگرچه از زمان گروگان گرفتن هواپیما و کادر آن خیالبافی های زیادی در قالب خبر در فضای رسانه ای آرژانتین منتشر شد اما واقعیت همچنان غیرقابل خدشه است. هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ امتراسور سال قبل از آن از سوی این شرکت ونزوئلایی خریداری و تمامی مراحل ثبت آن به درستی و براساس قوانین هوانوردی انجام شده است. به دلیل پیچیدگی های خاص این نوع از هواپیما، شرکت فروشنده به تقاضای خریدار (امتراسور) یک دوره آموزشی برای کادر پرواز ونزوئلایی ترتیب می دهد. ۵ نفر کادر پرواز ایرانی حاضر در این پرواز، جملگی از مدرسان این دوره می باشند که در استخدام شرکت امتراسور بوده و در ماموریت تجاری شرکت مذکور بودند. همه اسناد، مدارک و شواهد تاکنون ذره ای از این واقعیت کم نکرده است اما متاسفانه سیستم قضائی فاسد آرژانتین بدون دلیل اقدام به تمدید چندین و چند باره توقیف هواپیما و بازداشت کادر آن نموده است.
اکنون بیش از ۹۰ روز از توقیف خدمه هواپیما می گذرد و علیرغم درخواست های مکرر قاضی از کشورهای مختلف (از جمله ایالات متحده، اروگوئه و پاراگوئه) برای ارائه ادله و شواهد، هیچ مدرکی علیه خدمه پیدا نشده و تنها استناد قاضی به خدمه ایرانی، وجود تصویر شهید سلیمانی در تلفن همراه یکی از خدمه و یا عکس یادگاری در کنار ماکت موشک در راهپیمایی ۲۲ بهمن است!
موارد متعددی که سناریوی توطئه آمیز و دست های پشت پرده این سناریو را آشکار می کند به قرار زیر هستند:
این هواپیما طی سال ۲۰۲۱ با همین خدمه بارها به کشورهای منطقه سفر کرده و هیچ مورد مشکوکی در رابطه با آن گزارش نشده بود.
دادگستری ایالات متحده آمریکا در پاسخ به درخواست قاضی آرژانتینی، اعلام نموده که هیچ مدرکی دال بر ارتباط خدمه پروازی با گروه های به اصطلاح تروریستی وجود ندارد و هیچ یک از خدمه تحت تعقیب دستگاه قضایی آمریکا نمی باشند.
اتحادیه انجمن های یهودی آرژانتین (دایا) که در مقام شاکی در این پرونده ظاهر شده، ادعا کرده که این هواپیما در طول پرواز فرستنده رادیویی خود را خاموش کرده بود که این ادعا صراحتاً و با ارائه مدارک از سوی قاضی رد شد.
دایا در شکایت خود کاپیتان غلامرضا قاسمی (خلبان و استاد پرواز) را مرتبط با گروه حزب ا... معرفی نموده و در اثبات ادعای خود آورده که کاپیتان قاسمی ۵ بار به سوریه پرواز داشته است. در اسناد معتبر بین المللی ارائه شده به قاضی، پروازهای کاپیتان قاسمی به سوریه تأیید می شود؛ که این خود گواه قانونی بودن این پروازها به سوریه است. خلبان در مقام جایگاه شغلی خویش به کشورهای مختلف سفر می کند. کاپیتان قاسمی هم طی ۲۲ سال فعالیت حرفه ای خود، به کشورهای مختلف (از چین در آسیا تا کرواسی در اروپا و مکزیک در آمریکا) سفر نموده و پروازهای ثبت شده او به سوریه هم در چارچوب فعالیت های حرفه ای او و با اهداف انسان دوستانه (حمل مواد غذایی) موضوع عجیبی نیست.
اروگوئه در پاسخ به درخواست دادگاه آرژانتین، عدم اجازه ورود هواپیما به حریم هوایی این کشور را گزارش وزیر امنیت پاراگوئه اعلام کرده و پاراگوئه نیز آن را به گزارشات سرویس های امنیتی خارجی احاله می کند و از ارائه هرگونه مدرک و شواهدی خودداری می نماید.
آنچه خط بطلانی بر همه ادعاهای مطرح شده، توسط صهیونیست های آرژانتینی می کشد، این دانش اولیه است که هر هواپیما قبل از پرواز اطلاعات پروازی خود را به صورت قانونی به تمامی کشورهای مقصد اعلام می کند. طبق مقررات بین المللی کلیه پروازها بایستی قبل از عملیات، مشخصات خدمه، کلیه اطلاعات درباره مسیر حرکت، مقاصد و اهداف سفر را به نهادهای ذیربط در کشورهای مبداء، مسیر و مقصد اعلام نماید. این پرواز هم تمامی مراحل قانونی برای کسب مجوزهای پرواز بر فراز کشورهای مختلف را طی کرده و مجوزهای آن را دریافت نموده بود. از همین رو این پرواز نمی توانسته یک پرواز غیرقانونی و منافی امنیت بین المللی باشد.
به نظر می رسد دست های پشت پرده ای در خارج از آرژانتین نقش بازی می کنند. در سویی از این بازی آمریکا قرار دارد که به بهانه تحریم های ایران و ونزوئلا به مصادره این هواپیما چشم دوخته است. و درسوی دیگر رژیم اشغالگر اسرائیل است که با استفاده از عناصر دست پرورده خود در آرژانتین (دایا) تلاش می کند تا جبهه جدیدی علیه ایران باز کند. و در ضلع سوم این توطئه کشور کوچک و محصور پاراگوئه قرار دارد که می خواهد از ماجرای این هواپیما در منازعات داخلی خویش استفاده نماید.
ماریو عبدو بنیتز رئیس جمهور متعلق به راست میانه در پاراگوئه موقعیت متزلزلی در عرصه سیاسی این کشور دارد و نگران از دست دادن جایگاه خود به دست کارتس رئیس جمهور سابق آن کشور است. کارتس اکنون به فعالیت های اقتصادی (از جمله کارخانه سیگارسازی) مشغول است. ۳ ماه قبل از این حادثه (در ماه مارس ۲۰۲۱) همین هواپیما محموله سیگاری متعلق به کارخانه کارتس را به مکزیک حمل کرده بود و حال بنیتز با همکاری سرویس های امنیتی موساد و سیا علاوه بر خوش خدمتی به آمریکا و رژیم صهیونیستی، در تلاش است که کارتس را با باندهای تروریستی مرتبط کرده و بدین شکل وی را از گردونه انتخابات بدر کند. به همین دلیل او از هیچ کاری برای دمیدن بر آتش این بحران فروگزار نمی کند. بنیتز در اظهار نظری ناشیانه مدعی شده بود که یکی از خدمه این هواپیما برای جلوگیری از شناسایی شدن دست به عمل جراحی زده که این ادعا با بررسی تمامی خدمه پروازی رد شد.
رژیم صهیونیستی از دیرباز آرژانتین را به زمینی برای رویارویی با ایران تعریف کرده است. آرژانتین موطن جایگزین یهودیان برای روز مبادا محسوب می شود. در کنفرانس بال نیز آرژانتین یکی از مناطق در نظر گرفته شده برای تاسیس کشور صهیونیست ها بود. نفوذ رژیم اشغالگر قدس در آرژانتین این فرصت را برای این رژیم جعلی فراهم آورده است که این کشور را به میدانی برای مصاف با ایران تبدیل نماید. بی ارادگی و ضعف دولت های آرژانتین طی ۳۰ سال گذشته نیز این فرصت را به رژیم اشغالگر قدس داده است تا تلاش های خود برای قطع روابط دیرینه آرژانتین با ایران را دنبال نماید. یک تحلیل دیگر نیز وجود دارد که صهیونیسم بین الملل چشم طمع به سرزمین آرژانتین به عنوان سرزمین جایگزین در صورت نابودی خود در فلسطین دارد. به همین دلیل طی ۳۰ سال گذشته تلاش های متعددی از سوی این رژیم خون ریز را برای برهم زدن روابط دیرینه ایران و آرژانتین شاهد هستیم. انفجار سفارتخانه این رژیم در سال ۱۹۹۲ و مقر یهودیان (آمیا) در سال ۱۹۹۴ که بنا به شواهد متعدد از پروژه های مظلوم نمایی این رژیم جعلی بوده است. بخشی از این طرح محسوب می شود. فراموش نمی کنیم که طی ۲۸ سال گذشته علیرغم پرونده سازی های نظام قضایی فاسد و قضات خود فروخته آرژانتینی در دو پرونده یاد شده هنوز یک برگ مدرک مستند برای وارد کردن اتهام به ایران ارائه نشده است و اخیرا نیز موساد طی گزارشی اعتراف کرد که ایران در انفجارات بوئنوس آیرس دخالتی نداشته است.
مهمترین ضلع این ماجرا آمریکا است. در سال ۲۰۲۰ شرکت هواپیمایی ماهان هواپیمای باربری بوئینگ ۷۴۷ خود را به صورتی کاملاً قانونی به شرکت هواپیمایی ونزوئلا (CONVIANSA) فروخت و تمامی مراحل اعم از ثبت هواپیما و مالکیت در سازمان بین المللی هوانوردی انجام و کلیه مجوزهای پرواز این هواپیما صادر گردید. این هواپیما طی یک سال گذشته که در مالکیت ونزوئلا بوده، به کشورهای متعدد اروپایی و آمریکایی پرواز کرده است و هیچگاه با مشکلی مواجه نشده بود. حال ایالات متحده آمریکا به بهانه تحریم شرکت های ماهان ایر و کنویانسا خواستار توقیف و مصادره هواپیما شده است تا بدین شکل هم بر ایران و هم بر ونزوئلا فشار وارد آورد.
در این میان دولت آرژانتین که با بحران های متعدد اقتصادی (تورم ۵۰ درصدی همراه با رکود) و سیاسی (تفرقه سیاسی در دولت و فشار مخالفان) مواجه شده، عملاً عرصه را به طرف های ذینفع در این بازی واگذار کرده است. قوه قضائیه این کشور که در دست مخالفان دولت است از تمامی ابزارها برای فشار بر دولت استفاده می نماید تا جایی که معاون رئیس جمهور (کریستینا کرچنر) را به فساد متهم و خواستار ۱۲ سال زندان برای او شده است. دولت آرژانتین هم با غافل شدن از مسئولیت بین المللی خود، با استناد به تفکیک قوا از بار مسئولیت درباره خدمه هواپیمای ونزوئلایی شانه خالی کرده و همه چیز را به تصمیم دادگاه واگذار می کند. این در حالی است که اقدام دادگاه آرژانتینی در توقیف خدمه و بلاتکلیف نگاه داشتن آنها طبق قوانین همان کشور عملی غیرقانونی و در تعارض با اصول بدیهی علم حقوق همچون اصل برائت است. توقیف خودسرانه و غیرقانونی خدمه هواپیمای ونزوئلایی از جمله مواردی است که در کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل همواره از آن به عنوان یکی از موارد نقض حقوق بشر یاد می شود و آرژانتین علی رغم مدعای حمایت از آن، عملاً دست به این اقدام زده است.
اقدام دولت آرژانتین در توقف یک هواپیمای تجاری و خدمه، این خطر بزرگ بین المللی را به همراه دارد که تبدیل به رویه ای در عرصه بین الملل شده و به طور کلی امنیت هوانوردی غیرنظامی را با خدشه مواجه سازد. امید است آرژانتین با آزادسازی خدمه و هواپیمای ونزوئلا ضمن عمل به مسئولیت بین المللی خود، مانع از تبدیل شدن به اولین کشوری شود که دزدی هوایی را در جهان آغاز نموده است.
/انتهای پیام
منبع: ایران آنلاین
کلیدواژه: کشورهای مختلف کاپیتان قاسمی دولت آرژانتین خدمه هواپیما بوئنوس آیرس کادر پرواز بین المللی سال گذشته
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۵۳۶۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نظم جایگزین چین و آن چه آمریکا باید از آن بیاموزد
فرارو- الیزابت اکانومی؛ رئیس بخش مطالعات آسیا در شورای روابط خارجی آمریکا است. او مشاور ارشد وزیر بازرگانی چین در دولت بایدن و عضو ارشد در موسسه هوور در دانشگاه استنفورد بوده است.
به گزارش فرارو به نقل از فارین افرز؛ در حال حاضر جاهطلبی "شی جین پینگ" رئیس جمهور چین برای دوباره شکل بخشیدن به جهان غیر قابل انکار است. او میخواهد شبکه اتحادهای واشنگتن را منحل کرده و آن چه از آن تحت عنوان "ارزشهای غربی" یاد میکند را از نهادهای بین المللی حذف نماید. او میخواهد دلار جایگاه فعلی اش در اقتصاد جهانی را از دست بدهد. در نظم چند قطبی جدید مدنظر شی، نهادها و هنجارهای جهانی تحت تاثیر مفاهیم چینی در مورد امنیت و توسعه اقتصادی مشترک، ارزشهای چینی درباره حقوق سیاسی تعیین شده توسط دولت و فناوری چینی قرار خواهند گرفت. در آن شرایط چین دیگر نیازی به جنگ برای رهبری نخواهد داشت و در هدف تعیین شده شی، نقش محوری چین تضمین خواهد شد.
شی در سخنرانی دسامبر گذشته خود گفته بود: "چین یک کشور بزرگ با اعتماد به نفس، باز و فراگیر است که بزرگترین بستر همکاریهای بین المللی را ایجاد نموده و راهنمای اصلاح نظام بین المللی بوده است". او مدعی شد که برداشت اش برای نظم جهانی "جامعهای با آینده مشترک برای بشر" از "ابتکار عمل چینی" به "اجماع بین المللی" تبدیل شد و با اجرای چهار برنامه چینی تحقق مییابد: ابتکارعمل کمربند و جاده، ابتکارعمل توسعه جهانی، ابتکارعمل امنیت جهانی و ابتکارعمل جهانی تمدن.
در خارج از چین چنین سخنرانیهای دلپذیری عموما به خصوص از جانب مقامهای امریکایی نادیده گرفته میشوند. علت مشخص است: به نظر میرسد تعداد زیادی از برنامههای چین در حال شکست یا عقب نشینی هستند. بسیاری از همسایگان چین به واشنگتن نزدیک میشوند. هم چنین اقتصاد چین متلاطم است. علاوه بر آن سبک دیپلماسی گرگ جنگجو ممکن است شی را راضی کند، اما از این طریق چین تعداد دوستان اندکی در خارج از کشور به دست خواهد آورد.
پیشنهادهای چین به بسیاری از کشورهایی که از نظم کنونی ناامید هستند و به حاشیه رانده شدهاند قدرت میبخشد. ابتکارعملهای چین توسط یک استراتژی عملیاتی جامع با منابع خوب و منضبط پشتیبانی میشوند. این موضوع باعث جلب حمایت کشورهای غیر دموکراتیک از چین از طریق عضویت در سازمانهای چند جانبه شده است. چین موفق شده خود را عامل تغییرات خوشایند نشان داده و در عین حال ایالات متحده را به عنوان مدافع وضعیت موجودی که کمتر کسی آن را دوست دارد نشان دهد.
دستور بازی پکن با یک چشم انداز کاملا تعریف شده از نظم جهانی دگرگون شده آغاز میشود. دولت چین خواهان سیستمی است که نه تنها بر اساس چند قطبی گرایی بلکه براساس حاکمیت مطلق ساخته شده باشد. امنیت از این دیدگاه ریشه در اجماع بین المللی و منشور سازمان ملل دارد. حقوق بشر تعیین شده توسط دولت بر اساس شرایط هر کشور خواهد بود و توسعه به عنوان "کلید اصلی" برای همه راه حلها قلمداد میشود. در چنین ایده آلی از سوی چین جهان شاهد پایان سلطه دلار آمریکا خواهد بود. این دیدگاه به گفته پکن در تضاد کامل با سیستمی است که ایالات متحده از آن حمایت میکند.
پکن مدعی است که چشم انداز ترسمی آن کشور منافع اکثریت مردم جهان را پیش میبرد. چشم انداز چین طوری طراحی شده است که تقریبا برای همه کشورها قانع کننده باشد. کشورهایی که دموکراتیک نیستند انتخابهای شان تایید خواهد شد. کشورهایی که دموکراتیک هستند، اما در زمره قدرتهای بزرگ نیستند صدای بیشتری در نظام بین الملل به دست خواهند آورد و سهم بیش تری از مزایای جهانی شدن خواهند داشت. حتی قدرتهای اصلی دموکراتیک نیز میتوانند به این موضوع فکر کنند که آیا سیستم فعلی برای مقابله با چالشهای امروزی مناسب است یا آن که چین چیز بهتری برای ارائه دارد.
شاید ناظران در امریکا بخواهند چشم شان را بر روی این واقعیت ببندند که نارضایتی از نظم بین المللی کنونی باعث ایجاد مخاطبانی در جهان شده که نسبت به پیشنهادهای چین رویکرد بازتری از خود نشان داده و از آن استقبال میکنند. نادیده گرفتن این موضوع از سوی سیاستگذاران امریکایی و غربی امری خطرناک خواهد بود.
برای بیش از دو دهه چین به "مفهوم امنیتی جدید" اشاره کرده است که هنجارهایی مانند امنیت مشترک، تنوع سیستم و چند قطبی گرایی را در بر میگیرد. در سالیان اخیر چین به این باور رسیده که توانایی پیشبرد چشم انداز خود را به دست اورده است. به همین منظور شی در اولین دهه زمامداری خود برنامههای جهانیای را ارائه کرد از جمله ابتکارعمل کمربند و جاده در سال ۲۰۱۳، ابتکارعمل توسعه جهانی در سال ۲۰۲۱ و ابتکارعمل جهانی امنیت در سال ۲۰۲۲ میلادی. هر یک از آن ابتکارعملها به نحوی در پیشبرد تحول نظام بین المللی و مرکزیت چین در آن نقش دارند. برنامه ابتکارعمل کمربند و جاده بستری برای پکن بود تا ضمن استفاده از ظرفیت مازاد صنعت ساخت و ساز چین به نیازهای زیرساختی اقتصادهای نوظهور و با درآمد متوسط رسیدگی کند.
ابتکارعمل توسعه جهانی به طور گسترده تری بر توسعه جهانی تمرکز دارد و چین را کاملا در جایگاه راننده قرار میدهد. چین در این راستا از طریق سازمانهای همکاری مشترک از پروژههای در مقیاس کوچک حمایت میکند که به کاهش فقر، اتصال دیجیتال، تغییرات آب و هوا و سلامت و امنیت غذایی میپردازند. این اقدام اولویت پکن برای توسعه اقتصادی به عنوان مبنایی برای حقوق بشر را ارتقا میدهد. برای مثال، یک سند دولتی در مورد این برنامه کشورهای دیگر را متهم میکند که "مسائل توسعه را با تاکید بر حقوق بشر و دموکراسی" به حاشیه رانده اند.
ابتکارعمل امنیت جهانی به عنوان سیستمی برای ارائه "خرد چینی و راه حلهای چینی" برای ترویج "صلح و آرامش جهانی" قلمداد شده است. به گفته شی هدف از این ابتکارعمل آن است که از کشورهایی حمایت شود که ذهنیت جنگ سرد و یکجانبه گرایی را رد میکنند و معتقد به حل اختلافات از طریق گفتگو و مشورت بوده و از عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر حمایت میکنند. در پشت این لفاظیها واقعیت آن است که چنین ابتکارعملی با هدف پایان دادن به سیستمهای اتحاد ایالات متحده، ایجاد امنیت به عنوان پیش شرط توسعه و ارتقای حاکمیت مطلق و امنیت تفکیک ناپذیر طراحی شده است یا این تصور که امنیت یک کشور با هزینه دادن دیگر کشورها تامین نشود. چین و روسیه از این مفهوم برای توجیه حمله روسیه به اوکراین استفاده کردهاند و استدلال میکنند که حمله مسکو به اوکراین برای متوقف کردن ناتو که در حال گسترش قلمرو به سوی روسیه بود امری ضروری بوده است.
با این وجود، استراتژی شی سال گذشته و با انتشار طرح تمدن جهانی در ماه مه ۲۰۲۳ تکمیل شد و این ایده را پیش میبرد که کشورهایی با تمدن و سطوح توسعه متفاوت مدلهای سیاسی و اقتصادی متفاوتی خواهند داشت.
این استراتژی مدعی است که دولتها حقوق را تعیین میکنند و هیچ کشور یا مدلی وظیفه کنترل گفتمان حقوق بشر را ندارد. همان گونه که "کین گانگ" وزیر خارجه سابق چین گفت:"هیچ مدل واحدی برای حمایت از حقوق بشر وجود ندارد". بنابراین، از دیدگاه چینی یونان با سنتهای فلسفی و فرهنگی و سطح توسعه خاص خود ممکن است تصور و عملکرد متفاوتی نسبت به چین نسبت به حقوق بشر داشته باشد، اما از دید زمامداران چین هر دو به یک اندازه معتبر هستند. رهبران چین سخت کار میکنند تا کشورها و موسسات بین المللی را وادار به پذیرش چشم انداز جهانی خود کنند. استراتژی آنان چند سطحی است: انعقاد قراردادهای مهم با کشورها، ادغام ابتکارعملها یا اجزای آنها در سازمانهای چند جانبه و گنجاندن پیشنهادات آنها در نهادهای حاکمیتی جهانی.
چین برخلاف ایالات متحده سرمایه گذاری زیادی در منابع دیپلماتیک لازم برای بازاریابی ابتکارعملهای خود انجام میدهد. آن کشور بیش از هر کشور دیگری سفارتخانه و دفاتر نمایندگی در سرتاسر جهان دارد و دیپلماتهای چینی اغلب در کنفرانسها سخنرانی میکنند و جریانی از مقالات را در مورد ابتکارعملهای مختلف چین در رسانههای خبری محلی منتشر میکنند.
این دستگاه دیپلماسی توسط شبکههای رسانهای چینی به همان اندازه گسترده حمایت میشود. برای مثال، CGTN شبکه خبری بین المللی چین دو برابر شبکه خبری امریکایی "سی ان ان" دفاتر خارجی دارد و "شین هوا" سرویس خبری رسمی چین بیش از ۱۸۰ دفتر در سراسر جهان دارد.
کارشناسان آلمانی فاش ساختند که فناوری هواوی باعث مسدود شدن وب سایتها در ۱۷ کشور جهان شده است. هرچه دولتها هنجارها و فناوریهای چینی که آزادیهای سیاسی و مدنی را سرکوب میکنند بیشتر بپذیرند پکن بیشتر میتواند حقوق بشر جهانی در نظام بین المللی کنونی را تضعیف کند.
علاوه بر این، شی نقش دستگاه امنیتی چین را به عنوان یک ابزار دیپلماتیک افزایش داده است. ارتش آزادیبخش خلق چین نیز در حال انجام مانورها با تعداد فزایندهای از کشورها و ارائه آموزش به نظامیان در سراسر جهان است. برای مثال، سال گذشته چین بیش از ۱۰۰ مقام نظامی ارشد را از تقریبا ۵۰ کشور آفریقایی و اتحادیه آفریقا برای شرکت در سومین مجمع صلح و امنیت چین و آفریقا به پکن دعوت کرد.
چین استراتژی خود را با صبور بودن و فرصت طلبی تقویت کرده است. پکن منابع انبوهی را برای ابتکارعملهای خود فراهم میکند و به دیگر کشورها درباره تداوم حمایت بلند مدت خود اطمینان خاطر میدهد و مقامهای چینی را قادر میسازد تا در صورت بروز فرصتها به سرعت عمل کنند. برای مثال، پکن برای اولین بار نسخهای از ابتکارعمل جاده ابریشم سلامت را در سال ۲۰۱۵ اعلام کرد، اما توجه کمی به آن جلب شد. با این وجود، در سال ۲۰۲۰ آن کشور از پاندمی کووید-۱۹ برای دمیدن جان تازهای به آن پروژه استفاده کرد. شی نطق مهمی در مجمع جهانی بهداشت ایراد کرد و چین را به عنوان مرکزی برای منابع پزشکی معرفی کرد.
ابتکارعمل کمربند و جاده چشم انداز ژئواستراتژیک و اقتصادی را در بسیاری از مناطق آفریقا، جنوب شرقی آسیا و به طور فزایندهای در آمریکای لاتین تغییر داده است. برای مثال، هواوی ۷۰ درصد از تمام قطعات زیرساخت مخابراتی اینترنت نسل چهارم آفریقا را فراهم میکند.
بخشی از این که چرا تلاشهای پکن در حال گسترش است به این موضوع ارتباط دارد که سیستم کنونی تحت رهبری ایالات متحده در بسیاری از نقاط جهان محبوبیت ندارد. آن کشور سابقه خوبی در مواجهه با چالشهای جهانی مانند پاندمی ها، تغییرات آب و هوایی، بحرانهای بدهی یا کمبود مواد غذایی ندارد که همگی به طور نامتناسبی بر آسیب پذیرترین افراد سیاره تاثیر میگذارند. بسیاری از کشورها بر این باورند که سازمان ملل و نهادهای آن از جمله شورای امنیت توزیع قدرت در جهان را به اندازه کافی بازتاب نمیدهند. نظام بین الملل نیز توانایی حل مناقشات طولانی مدت یا جلوگیری از منازعات جدید را اثبات نکرده است و ایالات متحده به طور فزایندهای خارج از نهادها و هنجارهایی که به ایجاد آنها کمک کرد عمل میکند: اعمال تحریمهای گسترده بدون تایید شورای امنیت، کمک به تضعیف نهادهای بین المللی مانند سازمان تجارت جهانی و در دوران دولت ترامپ خروج از توافقهای جهانی.
سرانجام، چارچوب بندی دورهای واشنگتن از نظام جهانی به عنوان سیستمی که بین خودکامهها و دموکراسیها تقسیم شده است بسیاری از کشورها از جمله برخی از کشورهای دموکراتیک را از خود بیگانه میکند.
حتی اگر چشم انداز چین به طور کامل محقق نشود آن کشور میتواند از این نارضایتی برای دستیابی به پیشرفت قابل توجهی در تحقیر مادی نظام بین المللی فعلی استفاده کند مگر آن که جهان جایگزین معتبری داشته باشد.
بنابراین، ایالات متحده باید به شدت حرکت کند تا خود را به عنوان نیرویی برای تغییر سیستم معرفی نماید. . دورنمای امریکا باید با پیشبرد یک انقلاب اقتصادی و تکنولوژیکی آغاز شود که چشم انداز دیجیتال، انرژی، کشاورزی و سلامت جهان را به شیوههایی فراگیر تغییر دهد و به رفاه جهانی مشترک کمک نماید. واشنگتن برخی از بلوکهای سازنده این چشم انداز را از طریق شورای تجارت و فناوری ایالات متحده و اتحادیه اروپا، چارچوب اقتصادی هند و اقیانوس آرام و مشارکت برای سرمایه گذاری در زیرساخت جهانی به کار گرفته است.
اقتصادهای نوظهور و کشورهای غیر دموکراتیک از چشم انداز امریکا طرد شده اند. در نتیجه، واشنگتن باید ترتیبات منطقهای مشابه آن چه را که با شرکای آسیایی و اروپایی خود ایجاد کرده برای آن کشورها نیز در دستور کار قرار دهد. کشورهای بیش تری باید وارد شبکههایی شوند که واشنگتن ایجاد میکند تا زنجیرههای تامین قوی تری ایجاد کند مانند آن چه که توسط قانون تراشه ایجاد شده است. هم چنین، برای کشورهایی مانند کامبوج و لائوس که از ترتیبات موجود مرتبط مانند چارچوب هند و اقیانوس آرام کنار گذاشته شده اند باید راهی به منظور عضویت در نظر گرفته شود. این کار باعث میشود ردپای توسعه امریکا گسترش یافته و مسیر متفاوتی را در مقابل مسیر چین به دیگر کشورها ارائه دهد.
هوش مصنوعی یک فرصت منحصر به فرد برای ایالات متحده ارائه میکند تا رویکردی جدید و فراگیرتر را نشان دهد. همان طور که کاربردهای کامل آن مورد توجه قرار میگیرد هوش مصنوعی به هنجارهای بین المللی جدید و نهادهای بالقوه جدید نیاز دارد تا اثرات منفی آن را محدود کنند. ایالات متحده باید با کشورهایی غیر از متحدان و شرکای سنتی خود برای تدوین مقررات هوش مصنوعی وارد تعامل شود. این تلاش مستلزم آن است که واشنگتن به طور موثرتری از بخش خصوصی و جامعه مدنی ایالات متحده استفاده کند همان طور که چین از شرکتهای دولتی و بخش خصوصی خود برای پیشبرد ایتکارعمل هایش استفاده کرده است.
در نهایت، برای جلوگیری از اصطکاک غیر ضروری ایالات متحده باید به تثبیت روابط ایالات متحده و چین از طریق تعریف زمینههای جدید همکاری، گسترش تعامل جامعه مدنی، کاهش لفاظیهای بی مورد خصمانه، مدیریت استراتژیک سیاست خود در قبال تایوان ادامه دهد.
چین درست میگوید: نظام بین المللی نیاز به اصلاح دارد". با این وجود، پایههای این اصلاح به بهترین وجه در صراحت، شفافیت، حاکمیت قانون و مسئولیت پذیری رسمی است که مشخصههای دموکراسیهای مبتنی بر بازار در جهان است. نوآوری جهانی و خلاقیت لازم برای حل چالشهای جهان در جوامع باز به بهترین وجه رشد میکند. شفافیت، حاکمیت قانون و پاسخگویی رسمی پایه و اساس رشد اقتصادی سالم و پایدار جهانی است و نظام کنونی اتحادها اگرچه برای تضمین صلح و امنیت جهانی ناکافی است، اما به مدت بیش از هفت دهه به جلوگیری از وقوع جنگ بین قدرتهای بزرگ جهان کمک کرده است. چین هنوز نتوانسته اکثریت مردم کره زمین را متقاعد کند که نیات و توانایی هایش برای شکل دادن به قرن بیست و یکم مورد نیاز است.